Өлеңдер ✍️

Сұрапылда қан кешіп, алау жұттың,
Білместігі әлі де бар-ау жұрттың.
Қара орманы шындықтың жайқала ма,
Тұрса шауып балтасы Қараулықтың.
Жанарыңнан жаңбырлы жыр төгіліп,
Көңіліңнің көбесі тұр сөгіліп.
Бір пәтерге зар болып жүрсің әлі,
Дүниенің барлығы тұл көрініп.
Қайдағыны қозғайсың күңіреніп,
Анасынан туады кім тіленіп.
Пәтер бермей сорлатса не істейсің,
Жазған құдай тым ұзақ ғұмыр беріп.
Туған елдің жігерлі жасына еріп,
Жүгірсең де даланың шашын өріп.
Тұтқасы алтын есікті аша берме,
Ұлықтардың бәрін де асыл көріп.
Аман болса қазақтың көңілді елі,
Неге еспесін алдыңнан өмір лебі.
Кең бөлмеге жайғасқан ұлықтардың
Бәрі бірдей кең емес көңілдері.
Қадіріңді ер жоқта білсін бе елің,
Күңіреніп, ақсақал, күрсінбегін.
Үмбетовке барсаңыз жағдай айтып,
Ашылады бұлтынан тылсым көгің.