Өлеңдер ✍️

Көңілімде бір дауыл бұрқап қалып,
Жарқылдайды жанарым нұрға апталып.
Махаббаттың жүрекке оғы тиіп,
Төсегімде жатырмын сырқаттанып.
 Тұнып аққан тұңғиық тереңдейін,
Ел ішінде мен неге еленбейін.
Кім болды екен жүректен көздеп атқан,
Көзден атып үйренген мергендейін.
Уақыт желі кеміріп, қаусатқанда
Қалай асам алдымда тау жатқанда.
Кім болды екен көздеген жүрегімнен
Ақ бас бура атанып, шау тартқанда.
Бір жанар тау кеудемде сілкінеді,
Көкке атылып кете ме кім біледі.
Махаббаттың жарқылдап найзағайы
Аспанымды осқылап тілгіледі.
Сабағымнан үзілсем жемістейін,
Неге опасыз жалғанмен керіспейін.
Білсең егер көңілім астан-кестен
Бетін дауыл сапырған теңіздейін.
Азамат ер болсам да тұғыры алып,
Жылан елес арбайды мың бұралып.
Күйін кешіп жаралы жолбарыстың
Төсегімде жатырмын ыңыранып.