Өлеңдер ✍️

Күрк-күрк жөтеліп, тұмаулатып,
Келе жатқан кезімде қыраулатып.
Өмір деген арғымақ оқыста үркіп,
Кетер ме екен, кім білсін, қырға аунатып.
Жауған оқты елемей сауыт денем,
Алпыс үш жыл құйғытып шауып келем.
 Туған елдің жоғалған ар-ұятын
Жықпылынан қай жылдың тауып берем.
Ар-ұяты елімнің жоғалғанда,
Тамырынан суалған көк орман да.
Қазақстан жалаңаш қалған еді,
Үстіндегі киімі тоналғанда.
Айға азуын ақырып білегенде,
Кімнің жалы жығылсын жүдегенде.
Қазақстан қайыра құлпырған-ды,
Кеудесіне Қыдыр кеп түнегенде.
Ат жегіліп тұрмыстың арбасына,
Өзендердің су толған арнасына.
Жұрттың бәрі бүгінде білсең егер,
Байлық басып үлгерген жамбасына.
Асуынан жаңа асқан қия белдің,
Бәрі бірдей өр емес зиялы ердің.
Мол қазына жерімнен табылса да,
Табылмайды-ау деп қорқам ұяты елдің.