Өлеңдер ✍️

  10.03.2022
  229


Автор: Рафаэль Ниязбек

ҚАЗАҚ ҚОҒАМЫ

Намыс қалып жайына, ұят қалып,
Байлық қуған жан қанша жиі аттанып.
Жігіттерді көп көрдім нар тұлғалы,
Жүретұғын асқар тау сияқтанып.
Мүмкін бақыт қонды ма жөргегінде,
Жайғасады жардай боп төрге күнде.
Бәрі қуыс кеуде боп елестеді,
Сырын тыңдап солардың көргенімде.
Жанарында көрмеген жұлдыз жанып,
Соның бірі алдымда тұр сызданып.
Қоқыс салып ішіне
Аузын буған
Қара қанар секілді тығыздалып. .............
Дүр дүние алқымнан тұр қылқынып,
Алға шықсын мұндайда кім жұлқынып.
Туған елдің намысы тапталғанда,
Бұлар, бәлкім, көрді ме бір бұлқынып.
Өршіп тұрған мезгілде қылмыс күнде,
Кім сөйлесін Ар толғап, құрыш үнде.
Атқа ақырып қонатын ер көрмедім,
Ұлт тағдыры тұрғанда қыл үстінде.
 Бақыт бар ма жалғанда елге жетер,
Бейбіт күннің бесігін тербете бер.
Адамдардың түрінен көрінеді,
Қандай болса қоғамның келбеті егер.
Қарт Қаратау ызалы күркіреді,
Қай кезде елдің намысы сілкінеді.
Бәлкім, қазақ қоғамы қоқыс салып,
Аузын буған қанар ма, кім біледі?!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу