Өлеңдер ✍️

Бұлттарды көріп қаптаған,
Жылғасы жылап ақпаған,
Ойығым мылтық кезеніп,
Ешқашан аққу атпаған.
Жақсыны қолдап жақтаған,
Қатыны жасық таппаған,
 Дуалы ауыз Ойықтың
Дуалынан қай жау аттаған.
Бұра тартқанға көнбеген,
Қайда да Ойық төрлеген.
Егеулі найза ерлері
Еңкейіп әсте көрмеген.
Желбіретіп келіп тұлымын,
Лайласын кімдер тұнығын.
Жусанын жүрсе жұлдырмай,
Жұлдырсын қайдан жұлынын.
Аспаны толы құс кілең,
Елімнен алғам күшті мен.
Көтерілген Күн де жиектен
Ойықтың өткен үстімен.
Болашақ күнмен сырласып,
Кеудесін тосқан нұрға ашып,
Ойықты оңай демегін
Уақыттан тұрған рухы асып.
Мылтықсыз қырғын майданда,
Қараулық тамыр жайғанда,
Алтынды көріп періште
Әділет жолдан тайғанда,
Ойығым антын бұзбаған,
Құйсаң да байлық қайдан да.
Жаралған өжет пішінде,
Жолбарыс жүрек күшінде.
Ойығым ғұмыр жүр кешіп,
Көгілдір әлем ішінде.
 Жауымды түре қуғанда,
Шабынған ақ бас бурам да.
Асқақ рух, ерлік жоқ деме,
Сомдалып соққан тұлғамда.
Көңілге неге симайын
Жұлдызым көктен туғанда,
Ойықтың ойлы көзіне
Күллі әлем сиып тұрғанда.