Өлеңдер ✍️

Даң-дұң оймен жүргенде миым қатып,
Өмір өте шығады-ау құйындатып.
Кімдер екен, шіркін-ай,
Менің өмір
Сүруімді жіберген қиындатып.
Жанарымда жалғыз от тұр ма жанып,
Қабағыма көк мұнар мұң қамалып.
Әділетсіз мезгілде кеткен еді
Менің өмір жолдарым бұрмаланып.
Түзетілмей келеді әлі күнге,
Өкпе, назым бұл күнде дәрі кімге?
Жаны бірге дегенге кім сенеді,
Адамдардың шырқалмай әні бірге?!
Қырда қалған қой баққан жетім күнім,
Түзу жолдан қайтарсын бетімді кім?
 Жат біреудің құм басқан арнасында
Ызалы аққан шерлі өзен секілдімін.
Намыс қайда тереңнен тебінетін?
Жер де қалмай барады шегінетін.
Біреулердің жүр ойнап тақымында
Ақбоз ат та әуелі мен мінетін.
Мені өмірге тау тұлға тіреу көрме,
Жұрттың бәрі бұл күнде бітеу кеуде.
Мен алатын сыйлық та
Кете барған
Сыбаға боп тартылып біреулерге.
Қалай төзіп, шыдағам күйігіне,
Оқ атқанда жырыма – киігіме.
Менен бұрын біреулер шығып алған
Мен шығатын Алтайдың биігіне.
Арқалаған тірлікте мың күнәні,
Өксіп өткен өмірге кім кінәлі?
Билет алған пойызым жүріп кетіп.
Тоңып
суық вокзалда жүрмін әлі.