Өлеңдер ✍️

Экспромт
Аты шулы шығып тұр
Қасым деген бір ақын!
Киіп-жарып, басып жүр,
Болды- ау мынау қыратын!
Шығып тұр ғой бұ күнде
Қасым деген бір ақын,
Осы болар түбінде
... леріңді ұратын.
***
Қазақтың әні мен өлеңін
Найзадай көтеріп келемін.
Шығыстың аласа аспанын
Түндіктей түріп бір тастадым.
1942
***
«Өлім» деген арсыз сөз,
Қайдан маған болдың кез?
Өлім - жауым, өмір - дос,
Неге өлейін бостан - бос!
***
Аспанымды бұлт торлап,
Құрыстырды денемді.
Көзімнен жас домалап,
Төктім сонда өлеңді.
Жырымды да жасымды
Бір сығып мен тастадым.
Жайнап қайта ашылды
Ойым менің - аспаным.
1944
***
Ойлаймын да жазамын әр немені,
Дамылсыз - ақ еседі көңіл желі.
Байтақ жатқан сары дала сықылдымын,
Кең өмірдің қадырын білер елі.
1945
***
Құраулап жылқы шақырған,
Қоңырау үнді келіншек;
Қуалап құлын қайырған
Қайда жүрсің, жеткіншек?
1945
Әшім
- Ойбай, мынау
Малғұн фрау!
Неге маған көз қысад
Қағып қасын?!
Дейді де Әшім
Сығад жасын.
Есіне алып
Өзінің Жәмиласын.
1945
***
Шарт жүгініп бұйығып,
Молда отырса намазға.
Шарқ ұрып келіп түйіліп,
Мен төнемін қағазға.
Молда сенде не ісім бар,
Сұбхан айт та сұңқылда.
Тірілтіп өлең жаратар
Өзім тәңір - бір құда.
1946
***
Берсең бер, бермесең қой, баспанаңды,
Сонда да тастамаспын астанамды.
Өлеңнің отын жағып жылытармын
Өзімді, әйелімді, жас баламды.
1948
***
Әттең, жоқ қой, қанатым,
Жерім көп ұшып баратын.
Борышым көп беретін,
Сыбағам көп алатын.
1949
***
Бұл шытырман ойлардан
Әйтеуір шығып кетермін.
Арманым бар ойға алған,
Соған да бір жетермін.
1950
***
Жігіттің көрдік «жүйрік, шабанын да»,
Япыр-ай, бір шаба алмай қаламын ба.
Үстімнен қойды – ау түспей қара тоным,
Көк бөрік, көк жағаның заманында.
1951
***
Япырай! Тудым неге ойшыл болып?
Кеудем толып барады, кеудем толып.
Түгім қалмай жарылып аспанға ұшып,
Неге ғана атпаймын фонтан болып?
26 март,1952
***
Көңілдің кілті жатыр ықыласта,
Ашық қабақ, сусын мен адал аста.
Әркім қалай ойлайды, өзі білсін,
Соны біреу ойлатты – ау біздің басқа.
1952
***
Алты ай жаттым ауырып,
Бір келмедің хал сұрап.
Жұмысың көп, кінә жоқ,
Қалыпсың ғой қалжырап.
Жатыр деп ед қиратып,
Маңдайдан тер тамшылап,
Уақытыңды алмайын,
Бара қойшы, ал, шырақ.
1953