Өлеңдер ✍️

Әлемде бар еді бір сұлу,
Жат еді өзіне күрсіну.
Жайдары болғанмен сырт көзге,
Ішінде бар еді бір сыры.
Қыз қалпын қалтқысыз сүйетін,
Ол еркек болғысы келетін.
Тек қана өзіне ұқсайтын
Бейнені түсінде көретін.
Тек ойша өз-өзін аймалап,
Құмартып тұратын айнаға.
Ал, Тәңір сене ме қулыққа,
Табиғат көне ме айлаға?
Сүйгені келмеді өмірге,
Сұлу тек елеске емінген.
Жамалы желінді қайғыға,
Табаны таланды шөгірге.
Ләззатсыз қаншама түн қалды,
Азапты жүректе мұң қалды.
Ешкімді сүймеген қалпында
Өз-өзін сүюден жынданды.
Иесіз қалдырып тұрағын,
Қорымда қаңғырып, жылады.
Бір күні қанжардың ұшына
Айнасын құшақтап құлады...