Өлеңдер ✍️

Жанарынан жұлдыз атып, мұң атып,
Өлеңдерін күбірлейді түн-ақын.
Түкпірінен мынау туған көшенің
Жалғыздығым қолын бұлғап тұратын...
Бұл көшеде қурап қалған бір қайың,
Жалғыздықпен сырласатын күн сайын.
Оған жылда көктем келсе жыр оқыр,
Салқын самал үрлеп қойып түн-шайыр.
Бұл көшеде естіп тұрып дыбыс бір,
Ауыр-ауыр күрсінетін тыныштық.
Өз-өзімнен қашып жүріп, сағынбай,
Бұл көшені ұмытуға тырыстық.
Бірақ-бірақ естеліктер өше ме,
Естелікті келер күндер кеше ме?
Көз жасымның бір тамшысын қалдырдым
Жалғыздықтың атындағы көшеге...