Өлеңдер ✍️

(Жаңжұңұлы Кәкейге)
Емірде ақылшым,
Енерде ақын, жыршым.
Момақан кегершін
Жақсы кершім, қайран Кекейім!
Тені нұрдан,
Жаны жырдан жаралған.
Ақын еді-ау арқалаған ақ арман!
Еске алсақ Кекей сынды ақынды
Ағыл-тегіл жас ағады-ау жанардан!
* * *
Емірінде біреуді күндемеген,
Оранбаған, торғынмен, бүлдеменен!
Жыры сайыста оралған жүлдеменен,
Ренжітіп ешкімді тілдемеген.
Басын алмай баспадан, ойланатын,
Кегершін –деп басқадан қойған атын.
Қыз мінезді, қарайтын күліп ғана
Қарапайым, ақ кеңіл, қайран ақын!
Беймаза еді жүргенде- ақ есен-аман,
Қолы есте жазудан босамаған.
Ақын еді бергенінен берері кеп,
Еш адамға қиянат жасамаған!
Бар жақсылық бойынан басталатын,
Ақындарды баулыған жас қанатын.
Елін сүйді! Елі сезін жырлап етер,
Қайда, шіркін! Кекейдей асқақ ақын!
Рухымен ақынның үндесуге,
Алу үшін ел-жұрты бірде есіне.
Шын жүректен айтамыз рахмет,
Келгендерге құрметтеп жыр кешіне!
Қоңыр үні, жырлары санамызда,
Мінез құлқы айналған ары – аңызға.
Зымыраумен сегіз ай ете шықты,
Кекей –бұлбыл ақын жоқ арамызда!