Өлеңдер ✍️

Жабалға

Талай кешке дауысың төкті жарық,
Сол бір жарық кенеттен көкті қарып —
Бір әдемі әуенге ілестің де,
Қара түнде жұлдыз боп кеттің ағып.
Кеттің ағып,
Қайта кеп көріспедің.
Елдің шашу-шуағын көп ішкенің...
Сәуле сеуіп тұрушы ең маңайыңа,
Пейіштегі кейпінде періштенің.
Күн де ұзарып, жатқанда гүл қызарып,
Өте шықтың жарқ етіп түнді жарып.
Отырғанын көп көрдім, сені жоқтап
Түн көзінен талайдың жұлдызы ағып.
Әннен бөтен білмедің арманды өзге,
Алтын тердің. —
Алданбай жалған жезге...
Сенің даусың аспаннан естілердей,
Әр кеш сайын жұлдыздар жанған кезде.