Өлеңдер ✍️

Жел тірілсе - теңізің де тентек қой,
Тұлан ашу тыншытпай ма өртеп бой?
Тауға шауып,
Толқындарын жентектей,
Былш-былш ұрып жатырса да бетіне,
Кәрі жартас жымияды селт етпей.
Жымияды ...
Одан сайын көк теңіз,
Өкіреді.
Ашуында жоқ негіз.
Долы ызадан күн батарда қан сиіп,
Жібереді, теңіз көзі Отқа егіз.
Өкпесі бар кітап дерсің тысына,
Сатырлайды парақтарын ұшыра.
Ал Жартаста түк кінә жоқ,
Теңіздің,
Пана болып тұр демесең құсына.
Кейде ызадан толқын біткен от алып,
Жүгіреді,
Жығылады не талып.
Жынданып кеп жармасады Жартасқа,
Түбірімен тастамақ боп қопарып.
Толқындардың тасқа шауып қаһары,
Жағалауда тәмәмдалмақ сапары.
Бәрінен де - Ұлы Теңіз алдында,
Құрақ ұшпай жымиғаны батады.
Жартас, бейне, тарпаң теңіз қазығы,
Бар сынды бір ішке бүккен әзілі.
Кеше тағы көріп едім, езуде
Сәл тереңдей түсіпті тек әжімі.