Біссіміллә!
Қонаша бұлт құралып, тоңаша бұлт,
Бір биіктеп, біресе аласарып,
Абың - гүбің түнгі аспан... Ала шаңыт...
Қиялыммен бұлттарды құрастырып,
Қырда отырмын аспанға қала салып.
Шеге құсап кіргенде тасқа жасын,
Бір ұлы істің қолға алдым бастамасын.
Құрылыстың қаңқасын көзбен сызып,
Алып шықтым мен тұңғыш аспан асып,
Қазақия Елінің Астанасын!
Көк төріне сәбише қададым көз,
Сүйем жерін өлшедім, санадым — кез.
Басын алтын қылмадым, балағын жез,
Алтын шапақ айдарлы мұнарасы,
Білте Қаған Сарайы - ана күмбез.
Ағынды өзен бір жағы, қайынды көл,
Шәр салуға мына бел қайырлы жер.
Терезесін жасындар тілгілеген,
Анау тұрған Ақ Күмбез күңгірі өлең,
Ұлық - Тегін сынды оған шәйір кірер.
Ана бір бұлт тайқазан - қара қазан,
Он екі айда айтқызар Жарамазан.
Шілдехана шуылы, жаназа заң,
Аспан асты Аллаға мадақ айтып,
Ай қадалған Көк Күмбез - салады азан.
Алла көмек бермей ме үлкен іске,
Жори алар Хақ ісін кім теріске?
Жұртқа тастап сайтанды түртер ішке,
Аспандағы шаһарға көшіп алған,
Қазақ пішін - ақ қанат кіл Періште!
Бұл шаһардың төбесі Төрге өтеді,
Суретін сызады көлге етегі.
Пейішке енер ұл-қызым ер жетеді,
Пендесі жоқ бесігін Бостандықтың,
Періштелер әуені тербетеді.
Уа, Жасаған!
Бақытты сенгенге бер,
Өз арманын таптап жүр өңмендеп ел.
Көкке ұмтылып,
Жібермей құрым батпақ,
Періштенің амалсыз жырын жаттап,
Жерде қалған жүреді шерменделер.
Қиял қирап, келмеске күлкім қашқан,
Болды кенет әлемет... Сілкінді аспан.
Тұра тұрмай бақытым бір түн қаста,
Шаһарымның көбесі қопарылып,
Ауып бара жатырды бұлтым бастан.
Қастан қайыр дәметпей, достан көмек,
Құрылысым ғажайып басталған ед,
Сәби - санам сенген сол, дастан - бөлек.
Менің қиял - қаламды жоқтап сонда,
Қоя берді еңіреп Аспан кенет.