Өлеңдер ✍️

Енді саған мен мәңгі - "мен" емеспін,
Тереземнен, кешкі нұр, неге көштің?
Кетіп бара жатырсың арасында,
Кешкі қырда гүл кешкен көп елестің.
Жұлынымнан ызыңдап есті бір мұң,
Есті жыры сияқты ескі қырдың.
Жалап жатыр әйнектен түннің тілі,
Жұғып қалған жұғынын кешкі нұрдың.
Ұмытасың, кешкі нұр, ертең мені,
Етпейді әсер жанымның өртенгені.
Ай-қылышы жарқылдап, албастыдай
Езді еңсемнен қарлы тау желкемдегі.
Үміт, мұңды бесікке бөлеген тең,
Тереземнен түн болып төнеді өлкем.
Кірпігімнің от жағып түптеріне,
Есігімнен таңғы нұр енеді ертең.
Көзді әзірге қап-қара бұрымға орар,
Әйнек қағып айтып тұр түнім хабар.
Шырыл қағар соңғы рет жүрек байғұс,
Сен жаздырған дәптерде жырың қалар.
Кеттің мәңгі, кешкі нұр, шырқап ұшып,
Қымтап ішіп қойыпты түн тауысып.
Таңғы шұғыла тайраңдап енеді ертең,
Жарар еді-ау кете алсақ тіл табысып.