Өлеңдер ✍️

Жетті де ұшып дос - құсым,
(Бақ еді ол түске енбеген)
Әкелді сәлем: "кешкісін Төрткүлді жаққа кел!" — деген.
Ынтықтық емсіз дерт білем,
"Жоқ қарап, - дедім, - жол жүрем".
Лап ете қалған өртті мен,
Құдай-ау, қалай сөндірем?
Буазып жатыр бөрте бел,
Жолдарды талмап қыр жұтып.
Сәйгүлік үшін,
Кер төбел Бестіні міндім ырғытып.
Арманды көкке таратып,
Тізгінді біраз босатқам.
Қызды ауыл жаққа баратып,
Ән салған қандай Досаттан!
Ғашық жан кейде насыр іс,
Бастайды күні күлгенге.
Тұсай сап атты асығыс,
Жантая кеттім бір белге.
Баябан жазғы бу атып,
Толғатып жатыр дөң барша.
Өткізбек едім уақыт,
Кеш әбден түсіп болғанша.
Есімді билеп ерке жел,
Көрінгенде ай да көкте оймақ.

Досат Бәймембетұлы
"Адайдың жеті қайқысының" бірі.
Жамандат тигір кер төбел,
Шідерін үзіп кетті ойнап.
Соңынан оның "құр-құрлап",
Жүгіргенменен пайда жоқ.
Түнекке сіңді ол қылтылдап,
Қарайтын қызға қайда бет?
Жайылды қырға өрт күрең,
Не дермін жұртқа енді мен?
Лапылдап жанған дертті мен,
Құдай-ау, қайтіп сөндірем?
Қайран не сан ұр, сан ұрма,
Қасқитты-ау, алда, тәйір-ай.
Қылтылдап бұлттың жалында,
Алтын қас ердей қайық-ай.
Тигізіп өшпес зиянын,
Тастады жолға жаман ат.
Қанаты сынған қиялым,
Ол қалды қанат сабалап.
Сыйғанмен аттың баурына,
Түнгі қыр тұсау шешкесін,
Бұл түні қыздың аулына,
Белгілі болды жетпесім.
Өртеніп жүзім ұяттан,
Келемін.
Арман жоқ бақыт.
Кісінеп құланиек таң,
Нұр тарап жалын кетті атып.
Мен содан бері жолдамын,
Желеді жылдар атандай.
Ауылы шалғай арманым,
Келемін жаяу, жете алмай.