Өлеңдер ✍️

Кештіғұрым сәуріктер қырқысып ап,
Құйрық теуіп шет жақта кіл қысырақ. —
Самолеттің жолындай шаң қалдырып,
Шыңырауға құлайтын жылқы шұбап.
Сол-ақ екен, ұлы айқай басталады,
Аңдитының ағайдың қас-қабағы.
Екі етек боп шапса ағаң — тіл қатуға
Басқа түгіл басқарма жасқанады.
Топ үйрекке шүйгендей ата қырғи,
Оған енді бәрібір жоталы ылди.
Ағамыздың дауысы көш жердегі
Дүрліктіріп ауылын жатады ылғи.
Ағай қауға тартпайтын шешінгенмен,
Құлын санап қашанда төсін керген.
Сол кезде аты сүрінсе, сыбағанда
Тірілтеді атасын мешінде өлген ...
— Әй, әйкелді құлаттың, көзге қара,
Түзеп жібер науаны тездеп ана.
Шыбыныңды қағар ем шырқыратып
Өзің емей, болғанда өзге бала.
Бәрімізге айтары осы ғана,
Қарамайтын боп алдық шошына да.
Содан кейін адасқан енесінен
Құлындарды жүретін қосып аға.
Шығарады кей-кейде ығырыңды,
"Құдай бірақ естиді сыбыр үнді"
"Уф" - лейді соңынан, ат орнына
Жалғыз өзі тартқандай шығырыңды ...
Қайтқан шақта қайымбыз не десе де,
Ағамызға, сірә, жан теңесе ме?! —
Басады әнге: "Мен риза болсын десең
Жетіп қондыр, кер торы ат, жеңешеңе" ...
Көңілінде құманның күйесіндей
Кір жоқ. —
Мұндай ағаны сүйесің ғой ...
Жеңгей аттан түсіріп қарсы алатын,
Ері байтақ даланың киесіндей.
Күрең шайын жеңгемнің қанып ішіп,
Шай ішкесін "әруағы" тағы қысып;
Шұрқыраған құлыншақ - ұлдарының
Аттарынан жататын жаңылысып ...
... Бөліп кетті жылдар мен жол араны. —
Енді бүгін сағынсам сол ағаны,
Шалғайыма күшік - мұң оралады.
Ағай көшкен қалаға ...
Жұрты жатыр. —
Көрінбейді көп жылқы көк алалы.
Қай-қайдағы торлайды ой жүйесі жоқ.
Қуаң шөпті тауысқан күйесі жеп.
Тұрып-тұрып қалаға қайтам мен де,
Бизар болып даладан —
Иесі жоқ ...
Кей кездері қалада тас қамалдай
Жолығады сол аға — қасқа маңдай.
... Көңілімнің үркеді көк дөнені,
Мынау тұрған ол емес — басқа жандай ...