Өлеңдер ✍️

О, менің көкорайлы Көктерегім,
Жаһанда өзіңдей жер жоқ дер едім.
Арада айлар өтіп, оралған соң,
Кеудемде сағынышым көп қой менің.
Ораған батысың мен түстігіңді,
Орманың – қорғаның ғой қысты күнгі.
Бауырында Жалғыз ағаш жайнап өскен,
Теремін түрлі жеміс, түсті гүлді.
Алқаңа сүйсінемін айна көлді,
Көлдерді мыңғырған мал айнала өрді.
Шалқалап жатам жасыл шалғыныңа,
Туристер мұндай жерді қайдан көрді?!
Мұхит қой маған сенің «Қарасуың»,
Қайың-тал жағасында жарасуын!
Телміріп соған сонша қарап тұрған
Өзіңнің оқып келген Жарас ұлың.
Туған жер, көкорайлы Көктерегім,
Есейіп, ержігітің боп келемін.
Əзірге қолда барым, қошаметім –
Өзекті жарып шыққан отты өлеңім.