Өлеңдер ✍️

Сағыныштың соңында шаңым қалған,
Шаң қалдырмай қойсын ба арынды арман.
Жанарымның алдында сағым қалған,
Сағынғаннан бәрі де,
Сағынғаннан.
Жүргеннен бе ән-шағым сағындырып,
Жүргеннен бе аңсарым сабылдырып—
Қара көздің моншағын тағып жүріп,
Қара түнде шаршадым сағым қуып...
Айналаны өрт қамап, жалын бөлеп,
Сыр ашысқан Алматы таңында көп—
Бір әдемі жан бар ед,
Соны ойласам
Шошып кетем, сол қыз да сағым ба деп?..
Мен—молдадай оқыған бұзып аят,
Мысық-сопы қарайды жүзіме аяп.
Сол сағымды—жар кешіп жазда қудым,
Қыста қудым—қар кешіп қызып аяқ.
Жұтқыза алмай маңыма кәусарымнан,
Бұлбұлдаймын мен кейде бау сағынған.
Енді жете бергенде Арманыма,
Сусып кете барады саусағымнан.
Баянсызын ұқтырып жалған мынау,
Сағыныш деп, сағым деп... алдандым-ау.
Сағым қуып жүрмін мен әлі күнге —
Сәби болып мәңгілік қалғанмын-ау