Өлеңдер ✍️

  01.02.2022
  163


Автор: Светқали Нұржан

Нығымет шал

Келген жан босағадан аттаса еппен,
Қақ төрде жамылып ап қақпа шекпен;
Жастыққа қызыл - ала жантайған шал
Бейне бір қыш құмандай шоққа шөккен.
Бұл үйде күй — дуалы, ән — дұғалы,
Боздатып бауыры бұлақ домбыраны;
Шөліркеп саумал іздеп енгенінде
Шал сазы мейіріңді қандырады.
Бірленіп жадау көңіл әрі - сәрі,
Түрленіп айналаңда сән ұшады.
Жиналған маңайына дүйім халық
Шай толы шыны аяқтай қағысады.
Жинаған жыр — жиһазды сарайы кең,
Әжім жүз — тағдырды айтар талайы кем. —
... Жарылып кетпесін деп қыш құманды
Зергерлер құрсаулайтын қалайымен.
Кей - кейде көрісуді мұрат қылып
Келсең сен,
қаупін айтар жылап тұрып:
"Көз жұмсам — ұл - келіндер домбырамды
Далаға тастар ма, деп, лақтырып?!"...

Ырсиып көгі кеткен керегесі,
Үзілген боз үйінің дөдегесі.
Жатады есі кетіп асық ойнап,
Жез көзді, без бәденді немересі.
"Осынау ұрпақ үшін гүл ататын,
Таттап ек, дейді, тірлік рахатын".
... Қуантқан дүйім жұртын
қариямды
Қиналам сөз таба алмай жұбататын

05.08.1983 ж.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу