Өлеңдер ✍️

Келіп тұрмын қара үңгірге, ертегілер еліне.
Бір тылсым жел соқты үңгірден — айдаһардың демі ме
Онда неге лебімен мені өзіне тартпайды,
Батыр бабам күзеттіріп кетті ме әлде Періге!?
Ішке енуге сескенемін, қарай берем көз тырнап,
Демім шықпай қалғандай ма, ауыздағы сөз тұрмақ?
Саңылаудан енген ішке күн сәулесі екен ғой,
Шошып едім әлі тірі жатыр ма деп Жезтырнақ?!
Байыз таппай кейін қарай тартуын-ай жүректің,
Жоқ қой бізде бабалардың бойындағы дүр екпін.
Мен қанағат табар едім, батыр бабам ұстаған
Қылыш емес, табылса егер бір сынығы күректің...
Бағы Заман—қара үңгірдей құпиясы қатталған. —
Құпиямен тілдесуге тайсақтайды көп талғам.
Үңгірлерге үңілемін кітапхана — тауға кеп,
Делқұлылау тарихшыдай архивті ақтарған...
Біз ұқпайтын ғажап жатыр, азап жатыр бұл манда,
Ажал жатыр көрін қазып, келесі бір құрбанға!
...Көкірегімнің қуысынан бір тылсым жел соғады,
Тауларымның үңгірлері үңірейіп тұрғанда!..