Тақпақтар ✍️

Ұсынылған жоқ бізге де төр бірден,
Көп тірлікке өзімді өзім көндіргем.
Ойыл — мынау,
Қиыл — анау, содан соң…
Алматыны көргім келді, көрдім мен.

Ерте солып біздің жақта бүлдірген,
Бөлісуге жарамады құрбыммен.
Бақша — шағын, көше — шолақ, әрине,
Алматыда жүргім келді, жүрдім мен.

Қызыл-жасыл гүлге толып кетті іргем,
Көп таныстым ылғи жаңа тек-түрмен.
Күндер болды көкірекке леп кірген,
Түндер болды аздап азап шектірген,
Шуақ анау, көз жасымды кептірген.
Мен — Ақтөбе өлкесінің өзені,
Алматыдан кеткім келді, кеттім мен.

Алматыңыз сол еді,
Енді, міне, ертіп келіп көнені,
Аспан неге мазалайды, о, мені,
Бұлттар неге ұсақ тамшы төгеді,
Жұлдыз неге бірте-бірте сөнеді?
Бір сынық мұң түрткілейді, төнеді,
Мен білмеймін, не сұрайды ол менен?
…Ай, жөн еді Алматыны көрмеген,
Алматыға бармағаным жөн еді.