Ертегілер ✍️

Екі дос көп жылдардан кейін кездесіп қалады.
— Не істеп жүрсің? – дейді Түйе. — Әлі сол ұрлық па?
— Адамдарға құл болғаннан сол жүрісім артық емес пе? Тамағым – тоқ, киімім – көк, — дейді Тышқан.
— «Ұрлық түбі – қорлық» деп адамдар бекер айтпаған ғой. Байқа, бір күні Мысыққа жем болып кетпе, — дейді Түйе.
Түйенің айтқаны айдай келді. Сарайға Тышқан кіріп кете берген соң, үй иесі дәу қара Мысықты әкеп қойған. Бас салды. Не деген рахымсыз еді десеңші. Бірден жей салса жақсы ғой. Домалатып ойнап, әбден құмардан шықты.
Тышқанның есіне Түйенің айтқаны түсті. «Ұрлық түбі – қорлық». Не деген ақылды десеңші.
Нұрсұлу ТӨРЕНОВА.
Алматы облысы, Қаскелең қаласы.