Өлеңдер ✍️

(Шоқан Уәлихановқа)

Құйрықты туған жұлдыздай,
Шығып ең қазақ көгіне,
Түсірді ұзақ тұрғызбай
Кездестің заман кегіне.
Аспаннан сырғып аққанмен,
Түстің кеп туған далаңа.
Жаныңды заман шаққанмен,
Дақ түспеді санаңа.
Топырағың асыл жастанып
Жатыпсың Жоңғар жонына.
Қараңғы түнде қасқарып,
Алғандай шамдал қолыңа.
Асқар ойлы асау жан
Бір кезде жалғыз тусаң да,
Қыраңдай шыңға талпынған
Жастай-ақ білім қусаң да,
Жете алмай ізгі мұратқа
Арманмен аңсап өтсең де,
"Болады бәрі бір шақта
Мен жете алмай кетсем де", -
Деген ең сеніп, келешек
Сәулесін көріп түнектен,
Уақытыңнан өзің ересек
Адамдық таза жүрекпен, -
Кетіп ең тартып айқын жол,
Шаң басып, шөп өспейтін.
Жеткізген бізді бастап сол
Достыққа ұлы өшпейтін.
Еңбегің құрбы бізбенен
Бірге жасап, бірге өскен.
Достығың осы еді іздеген
Ұлы жұртпен бірлескен.
Күн асқан сайын басыңа
Құрметпен халқың ағылған.
Қуанып келсе қасыңа
Алыста жүрсе сағынған.
Бір кезде жалғыз бір жонда
Жатсаң да ұзақ жабырқап.
Мұраңды алды ел қолға
Еңбекке дана таңырқап.
Жайнаған жаңа заманда
Жаңа жұрт жаңа өмірмен,
Атағың жетті ғаламға,
Бір кезде күңгірт көрінген.

1955