Өлеңдер ✍️

  16.10.2021
  147


Автор: Дәркен Танабаев

Мына көктем толқытады жанымды,

Мына көктем толқытады жанымды,
Кеудемдегі маздатады жалынды.
Ақ нөсерде сабалайды аямай,
Өкпек желде қайнатады қанымды.
Қарындасым,ойнамаңыз отпенен,
Өртеп өтем тұла бойым шоқ денем.
Ал өртенген отты ғана аңсайды,
Жадау жанға жан беретін от дер ем.
Жанып-жанып басылғандай алауым,
Еңсем түсіп жығылады жалауым.
Кейде солай мұзға айналам сұрланып,
Мұздың қалқам табар ма едің қалауын.
Бақыт шіркін ара жігін салған ба,
Бір өзіңді сүйіп өтем жалғанда.
Қол балаң боп жүгіремін елпілдеп,
Иең болып шыға келсем таңданба.
Бұл өмірде қара жаяу емес ем,
Тәңір бұған тіл беріпті деме сен.
Сезіммен кел ақ ниетті арайлым,
Жүрекпен кел, келмей-ақ қой сенбесең.




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу