Өлеңдер ✍️

  21.09.2021
  220


Автор: Тұрсынхан Әбдірахманова

Көздің суы

Бетінде биік жота жалғыз жиде
Жамбастап жатыр сұлай түскен күйде
Ысқырған жел, үскірген сары аязға
Қалпы бар төтеп берген қыңбай мүлде.
Бұл да емес назарыңды баурайтұғын,
Өрбітіп ойыңнан сыр аулайтұғын
Жотаны тесіп шығып сыздықтаған
Мөлдір су көз жасынан аумайтұғын.
Жалғасып Өмір бойы үзілмейтін
Сыры көп табиғаттың біз білмейтін
Әйтсе де, өрге ылдидан жылып аққан
Бірінші көріп тұрмын судың кейпін.
Оқушым, және өзіне назарың бөл
Шипасы мұның дағы қасиеті мол
Жайнатып жанарыңды жібереді
Тегіннен ерге қарай салмапты жол.
Деп мұны айтады екен көздің суы
Қыста да жатса білем бұрқап буы
Жері ғой қазақ атты ел мерейін,
Көтеріп аруағын тұрған туы.
Шипасы жағынан бұл Арасанға
Батыстың қайнарлары жанасар ма!
Адамға аямай күш-қуат құйған
Құт мекен биігіңнен аласарма!




Әлеуметтік желілерде бөлісіңіз:
Facebook | VK | WhatsApp | Telegram | Twitter

Пікір жазу