Өлеңдер ✍️

Әкем маған жаттатқызды бірде аят,
Қияқтай ай көк желкемде тұрды аяп.
Қойнымдағы қағазымды су-су ғып
Жаңбыр талай жазып берді рубаят.

Ақынмын деп қырға шықтым алшаңдап,
Қуанушы ем құшаққа жел толса алдап.
Шыр-пыр болды қарлығаштар ақ тамақ–
Қонар ем деп басыңа егер – болсам бақ.

Шуылдады сырын айтып көк қамыс,
Қиялым да көкке самғап кетті алыс.
Жүрдім талай қой соңында салпақтап,
Қыр астында жусандарым көп таныс.

Жаттым сайда саққұлақтай тың тыңдап,
Төбемде ұшты көкала үйрек сымпылдап.
Саз-саз болған менің жалаң басыма
Дәл сол күні қонған шығар мүмкін бақ?

Сырласам деп төбемдегі тырнамен
Ғашық болып қалдым ба екен жырға мен.
Содан бері таңдайыма жабысып
Өлең болып келе жатсың, нұрлы әлем!