Өлеңдер ✍️

Жапырақтары жайқалып тұрған,
Нар ағаш еді найқалып тұрған.
Аран тіс ара қыршынын қиып,
Шатырлап құлап, шайқалып тынған.

Томырық түбір,
Кесілген ағаш…
Жантайды жердің төсінде оғаш.
Жан тәсілім боп, жан беріп жатқан
Адамдай сұлап, көсілген қораш.

Қымбаттай түсіп тіршілік-арман,
Күңіретіп тұр күрсініп орман.
Құлаған ағаш…
Құстары үрікті-ау,
Ашылмай қанша бүршігі қалған!..

«Тірлік бар ма екен құрбан болмай»… деп,
Түнереді орман қиналғандай боп.
Батып тұр мұңға ағаштар
Достың
Жаназасына жиналғандай боп.

Орманның көрдім жыр кеткен кезін,
Қапа мен қайғы, мұң жеткен кезін.
Ағаш екен-ау ағашқа дейін
Әсері тиген бұл неткен сезім?!.

Айдары шербек ала таң шығып,
Қайғырады орман шара таусылып.
Сезбеген ұлдай жетім қалғанын
Қалғиды қамсыз балапан шыбық…