Өлеңдер ✍️

(Ұлы әжем Хадиша қайтыс болғанда)
Көкірегің кешегі сырылдаған,
Бүгін қалай мұз болып, жылынбаған.
Бес балаңнан дүние ойлап тұрсам,
Бес уыс та топырақ бұйырмаған.
Ана деген мейірбан жүрегіңнен,
Жылу алып әрқашан жүр едім мен.
Хош бол, ана қорғаным, көркейермін,
Тірліктегі өзіңнің тілегіңмен.
Сен шығатын тұр үнсіз қырқа бүгін,
Хош бол, ана, қамқоры ұрпағыңның.
Сен жатасың жамылып бір оңаша
Үлбіреген көрпесін ұлпа құмның.
Көздей болып сәулелі көкірегің,
Қараңғыға үйреніп кетіп едің.
Сенің адал ықылас-ниетіңмен,
Мен өмірге еркелеп жетілермін.
Көп адамды өсірдің ана болып,
Көп қамықтың көңілің нала болып.
Көзің көрмей қартайып халден тайып,
Кеттің енді өмірден бала болып.
* * *
Қызбел үсті шоқ-шоқ оттар
Қызылшұбар тобылғылар.
Қыз емшекті қат-қабат тау —
Торыала кеш торғын мұнар.
Қызбел үсті арыс белдер,
Қызбел бойы мың түбекті.
Ат шаптырым қамыс көлдер,
Ойшүмекті, Қыршүмекті.
Айналада шашылған тас,
Өткен күннің іздеріндей.
Қызбел тауы тұр талдырмаш,
Қызбел десе қыз беліндей.
* * *
Қадап тікен шөңгелерді өкшеме,
Балалық шақ баяғыда өтсең де.
Тал шыбықты ат қып мінген, балалық,
Таң нұрындай бар-ау қуат, от сенде.
Сақал мен мұрт шықты иекке демесе,
Жақындады қыркүйекке демесе.
Әлі мені бала көріп күледі,
Бұл кездері кемпір болған жеңешем.
Әңгімелеп қарттар бала күндерін,
Алтыбақан, ақсүйекті түндерін,
Сөз етеді сонау бала кезінде
Көзі көріп, құлағы естіп білгенін.
Әр қарағай оның жастық кезіндей,
Әрбір қайың ойға батқан өзіндей.
Ормандарда бала гүлдер ойиайды,
Айналаның айқай-шуын сезінбей.
* * *
Аспан — мұхит,
Күн — қайық
Кейде тауға соқтыққан.
Бұлт мартеннің пешіндей
Қойынына от тыққан.
Бұлт дәуірлеп,
Жоқта күн
Күн орнына жағады
Қызыл-жасыл оттарын.
* * *
Мұнарланған теңіздің үстін басып
Күн күркіреп, жай атты ұшқын шашып.
Аласапыран ашуын бойға жиып,
Соқты дауыл бұлттармен күш сынасып.
Жас сорғалап толқынның көңілінен,
Атты оны кемерге көбігімен.
Қара жартас қайыспай тұрып қалды
Хабарсыздай толқынның желігінен.
Құшағынан шығармай Атырауды,
Қара бұлттар жер қауып жатып алды.
От найзағай жалаңдап найза ойнатып,
Жекпе-жекке теңізді шақырады.
* * *
Домбырада қоңыр саз,
Шымшылады өзекті.
Қоңыр сазды со бір наз
Аялдамай тез өтті.
Сырлы шектер дірілдеп,
Жортты саусақ пернеде.
Ойнақ салып дүбірлеп,
Құйылды күй кеудеге.
Күмбірлеген күй даусы
Сиқырдай бір ұйытып,
Қатып қалды тыңдаушы
Өзін-өзі ұмытып.
Қуып қиял үйірін
Мен де отырдым алаңдап,
Іздеп күйдің түйінін,
Қолға ұшқыр қалам ап.
* * *
Аспанға тіккен шатырдай,
Ауада ала асқары.
Дулыға киген батырдай,
Жағада пана тастары.
Көрсең де көзің тоймайтын,
Күніне барып мың рет.
Көңіліңде ойнайтын
Алатау ғажап сурет.
Алқалап орман қаусырған
Бауыры мұнар көк торғын.
Сырықтай бұлтқа шаншылған
Кей шыңының көкте орны.