Өлеңдер ✍️

Жаңбыр жауып өткен жаңа үстінен,
Жер керілген секілді бір тұс кілем.
Көк сауыты дал-дұл болып қашты қыс,
Айқасты да Көктем деген күштімен.
Бөгет бар ма, көктем деген шіркінге,
Сөйлейді ол күн даусымен мың тілде.
Жалаңаш тал жаңа көйлек киініп,
Жапырақ болып шыға келді бір күнде.
Күн көзінен ашты да ол ақ сандық,
Шашты жерге үлбіреген ақша бұлт.
Барлығын да бір-ақ күнде жасартты,
Бұл не деген керемет күш, шапшаңдық!
Кездессе де аласапыран өткел не,
Шіркін көктем, бір-ақ күнде жеткен бе?!
Күн күркіреп, жер дүркіреп, су тасып,
Құстар әнін арнап жатыр көктемге.
Жалғыз өзі бүкіл жалпақ өмірдей,
Тегеуіріні ойып түсер темірдей.
Жаңартады көк пен жерді жасырын,
Көктем өзі көзге түсіп көрінбей.
Қыстай жатқан қауыз жарып жана алмай,
Қыр гүлдері желбіреді жалаудай.
Жер астынан көтеріліп көк жалын,
Жер бетінде шалқиды енді алаудай.
Күніменен жер бесігін тербеткен,
Нұрыменен ел несібін селдеткен.
Жастық атты планетаның басшысы,
Қызыл тулы, қызыл гүлді кел, көктем!
* * *
Арман боп со бір күнде өтер ме екен,
Жолыма көп қарадың кетерде сен.
Талпынды саған жүрек жылы ұядай,
Таба алмай бір өзіңнен бөтен мекен.
Жалтылдап жалын ойнап жанарыңда,
Қоштасып қала бердің Қарақұмда.
Тұнжырап қалдың жалғыз тіл қатпастан
Қайғының бұлты ұялап қабағыңда.
Қоштасу болды сол сәт нағыз қиын,
Жанымда кете барды жалғыз түйін.
Серігім Қарақұмның желі болды,
Құлаққа ызыңдаған балдыз күйін.
Кетерде ұялдым мен қолыңды алмай,
Содан ба жүрмін әлі жолым болмай,
Қалды ғой мен қайтейін қамықтырып,
Көп арман көңілдегі орындалмай.
Кең дала, күмбезді аспан, көңілді кеш,
Ойымнан кете қоймас өмірде еш.
Жүрсің бе сағынып сен сол бір түнді,
Түсіме кіруің де тегін емес.
Жұлдыздар сенің өмірбаяныңдай
Кейбірі көкте үзіліп ағады жәй.
Изенді Қарақұмның арасында
Кездесер күндер қайда баяғыдай.
* * *
Алуаш, көрмегелі көп жыл өтті,
Қайда сол уыз жарық шағала-түн.
Түске еніп ет жүректі елжіретті,
Сақталған көкірегімде бала қалпың.
Жүгірдік боз жусанды даланы аңсап,
Аунадық қара нардай қара адырда.
Қосылып қос аққуға қараған шақ
Қалыпты сурет боп жанарымда.
Өмірдің болсын түске кеші жалғас,
Қарттық та жақын қалды білемін мен.
Еш тәңірі сол суретті өшіре алмас
Салынған сенің нәзік жүрегіңмен.
Көмілмей өмірдің сан жылдарына,
Жүрек боп дүрсілдсйсің жырларымда.
Алуаш, осы хатым барып жетсін,
Далада жаңбыр жауып тұрғанында.
* * *
Жасыл арыстандай
Дауыл үрлеген жалы күдірейіп,
Шулайды орман
Бір жығылып,
Бір түрегеліп.
Жалбырағап бұлттардың
Жайылады жерге етегі.
Терістіктен тентек жел тынбай тулап,
Теректерді тербетеді.
* * *
Жонын төсеп жауынның ақ нұрына
Табады рақат июннің ыссы күні.
Шуылдаған жапырақтай жанталасып,
Шырылдаған шығады құстың үні.
Оқасы жоқ, ойнасын шоғырлы бұлт
Шаңы арылып жаңарар көше біраз.
Алматыны ақ селге шомылдырып,
Желпіп өтер жасартып нөсерлі жаз.
* * *
Қайдасың, қайран балалық?
Тай ғып мінген тал алып.
Төбеңменен тік тұрып,
Шаншылған жерге қадалып.
Жан-жүрегім дірілдеп,
Іздеп жүрмін жүгіріп.
Қай түкпірге, жүгірмек,
Қалдың екен тығылып.