Өлеңдер ✍️

Жылы ұшырап Смольныйға кіргенде,
Лениннің пәтері тұр бір бөлме.
Бар әлемге бағдар болған жол нұсқап,
Шамы сөнбей шалқып жанып түндерде,
Асуларды, өзендерді елемей,
Бұл бөлмеге ағылған жұрт телегей,
Тұрған бөлме Смольныйдың төрінде
Ел арманын арқалаған кемедей.
Бұл бөлмеде қопарып ой қыртысын,
Ұлы Ленин еңбек еткен жұрт үшін-
Бұл бөлмеде Ормандарды орнатып,
Қайта өзгерткен құлазыған қыр түсін.
Бұл бөлмеде шар тарапқа жол шығып,
Көзін ашқан көрген жандар қоршылық,
Бұл бөлмеде қиялданып жүрген ол,
Костюмінің өңіріне қол сұғып.
Бұл бөлмеден шығады деп күн, ай да,
Ұқсататын жұрт Ленинді құдайға.
Ал Ленин бөлмесінде тұратын
Қос кереует, беті жарық бір анна.
Лениннің осы ғана бар заты,
Беті сынық-жарық айна алда тұр.
Крупскаяға сол айнаны сыйлаған
Смольныйдың күзетшісі солдат бір.
Айғақ болып сонау алыс күндерге,
Смольныйдың төрінде тұр бір бөлме.
Лениннің алам ба деп мазасын,
Өз-өзіңнен қысыласың кіргенде.