Өлеңдер ✍️

Маған тиер таяқты саған тиер деймін-ау,
Өзімді емес, сені аяп, содан қайғы жеймін-ау!
Тыныштықты тілейтін, көңіл құсы – көгершін,
Көз алдыңда таусылып бара жаттым, не дерсің?!
Арал-анам тартылып, мұң болғанда маңайым,
Жүрегіме жүк салды Семейдегі ағайын...
«Ана» деген, «нан» деген – тілім менің үсіген,
Жұбататын қайсың бар, жұбатпайсың – түсінем!..
Сауаты жоқ, салты көп, тымақ киген, кеш, бабам! –
Елін-жерін сақтаған – ерлігіңді еске алам!
Тауын, суын даланың улап, - құрақ-қамысын,
Тақымдарда тартылған – тулақ болды намысым!
Әлпештеген үкілеп, болашақ деп қараған,
Қызын соғып жатқанда – болыспады-ау, жан адам!
«Өзім»...деген, өзекке құрт боп түсті жаласы,
Көз ілмедім... елестеп, бауырлардың моласы!
Желден басқа сыйпамас, қолда қалып бұрымы,
Зұлым, қорқау, кірменің ұзын болды құрығы!
Өтер ме екен бұл күндер, өтпес пе екен, кім білсін,
Кінәлінің ошағы – ойран болып, күйдірсін!!!