Өлеңдер ✍️

Дұғай сәлем еліме Омбыдағы,

Омбы деген білімнің мол бұлағы.

Қарасаңыз Омбының өткеніне,

Талай терең ойларға шомдырады.

Дұғай сәлем еліме Омбыдағы,

Демеймін Омбы кеші тоңдырады.

Келіп тұрмын шілденің ыстығында,

Жайқалған шағында бір көл құрағы.

Алдымен жұртым,

Айтар ойды ұғын көр,

Келмесін көңіліңе жай күдіктер.

Тулатып Қара Ертістің толқындарын,

Жарысқан дала ғой бұл сәйгүліктер.

Қараймын егде тартқан ағаларға,

Ісіне ағалардың баға бар ма.

Ертістің тұнығына жүзіп келіп,

Ойнайды ақ шағала жағаларда.

Таңданам Омбыдағы жеңешеме,

Басқа жан жеңешеме теңесе ме.

Жесірдің көз жасындай жүзін жуған,

Ақ жаңбыр жапырақтан сорғалал тұр.

Әлі де талай-талай өтер жорық,

Ойлар көп көңіліңді кетер бөліп.

Төгіліп ана тілі тұрмаған соқ,

Өз далаң кетеді екен бөтен болып...

Сол Ертіс,

Тұрмын міне,

Сол Омбыда,

Ертістің жағасында шомам мұңға.

Мағжандай жыр-жүйрігін жоқтаймын ғой,

Әлде мен кештеу келген болармын ба?!

Шарпылып өтсем дағы өрт алаңнан,

Арылмай жүреді екен дерт адамнан.

Ертістің суы ойсырап ағып жатыр,

Халқымның көңіліндей орталаған!..

Жарысып Қара — Ертістің толқынымен,

Жүйрік қой,

Қамшы ұрғызбай жортады арман.