Өлеңдер ✍️

— Апрельдің басында,
Екі адам бар қасында,
Директор бір күні
Тракторға келді,
Мәмбетті көрді.
— Кімсің сен?
— Тракторшымын.
— Жөндеу бітті ме,
тракторшы інім
— Табылмай тұр манжет.
— Айтпайсың ба дәлдеп,
Атың кім өзіңнің,
Берекесі жоқ сөзіңнің!
— Тұрымтаев Мәмбет,
— Поршень ба, шатун ба?
Білмейсің антұрған,
атын да.
Ондай трактордың
бөлшегі болатын ба еді
— Майды жөнге салатұғын,
Ол болмаса май жүрмей қалатұғын.
Құны отыз - ақ тиын,
Бірақ, табуы қиын,
Былайша айтқанда резинка тығын,
Болмашы ғана шығын.
— Шығынды айтқанша,
Керегіңді айт.
Табылмай тұрған
Бөлегің айт.
Помпоның ар жағында,
Сальниктің бер жағында,
Корпусты ашқанда...
Крыльнатканы басқанда,
Фейбр бар ғой, Фейбр...
— Құдайдың өлімі келген,
Бар - дағы разносканы тексерт,
Бухгалтерге де ескерт.
Директор инженерді шақырды,
Инженер механикке ақырды.
Бірі - біріне бұйырды,
Әңгіме аяғы сұйылды.
Сөйтіп әңгіме манжетте қалды.
Бар ауыртпалық Мәмбетте қалды.
Мәмбет қалаға шапты,
Манжет таусылып қапты,
Мәмбеттің тракторы тұрып қалды
Манжет табылмай құрып қалды.
Бәрі Мәмбетті шақырды,
Бәрі Мәмбетке бақырды.
Кім айыпты? — Мәмбет болды.
Табылмаған манжет болды.