Өлеңдер ✍️

Бір биік талға,
Қонып алып қарға,
Қанатын сілкіді,
Қарқылдай - қарқылдай
Өңеші жыртылды.
Айналаға көз салды,
Бұлбұл құсқа сөз салды:
— Ей, мүсәпір бұлбұл,
Аңдығаның гүл.
Бойыңды жазбайсың,
Биікке қонбайсың,
Аласа гүлді ағашта тұрып,
Былдырлауды қоймайсың.
Мынадай бір тұғыр тауып,
Мен сияқты ауық-ауық
Сайрап қойсаң жетпей ме,
Дыбысың әлемге кетпей ме ? -
Дегенде бұлбұл Қарғаның
Түсінді де арманын:
— Тұғырың түкке керексіз —
Бұлбұл құсқа, бұл — бір.
Екіншіден:
Қайда тұрып сайраса да,
Бұлбұлдың аты — бұлбұл.
Оған қарға түсінген жоқ,
Даусын төмен түсірген жоқ,
Әдеттегі қарқылына басты,
Бұлбұл одан аулақ қашты.