Өлеңдер ✍️

Нұр тілеп көлеңкедей күн аңсаған,
Көктемдей көңілім бар гүл аңсаған.
Мен сені ұмыта алмай қойдым десем,
Біртүрлі естілетін шығар саған.
Біртүрлі естілер-ау, біледі кім,
Жыласам мазақ етіп күледі кім.
Санама кеп түнейді сені ойласам,
Қияли қонақтары түн елінің.
Сен жайлы өлең жазам тұрып түнде,
Дейтіндей сенің кейпің «ұмыт мүлде».
Жазған-ау, шын ұнатып көрмедім ғой,
Боларын дәл осылай біліппін бе.
Жаз ба еді, есімде жоқ, көктем бе еді,
Астасып бір-бірімен көк пен жері.
Күз өтіп, қыс та кетті бір алапат,
Көп болды бір сезімді өткергелі.
Әйелмін, азабына көнген күліп,
Қол берем, соңыма ылғи ергенде үміт.
Ақылдан айырмасын деп тілеймін,
Ілесіп бұл көктеммен келген бүлік.
Жаныма талғажау ғып өлеңімді,
Дал болғам, білмей сенбес, сенерімді.
Сен кеткен жаққа қарай мен де ұзадым,
Көктеммен бірге жайып желегімді.
Өлара, «құсқанаты» жапты жерді,
Жаныма әппақ қардан таптым емді.
Өбектеп менің әппақ сезімімдей,
Ай нұры сүйіп жатты ақ кілемді.