Өлеңдер ✍️

Өтіп жатыр, өтуде
есіл күндер,
Сыйлап кетер бір сезім
тосын күндер.
Алматы деп аталған
мәрт қалаға,
Тікпей жатыр бұл күнде
қосын кімдер.
Қара көздің ішінде
нала қалып,
Ауыр ойдан болды ғой,
сана ғаріп.
Табанынан таусылып
ұл-қызың жүр,
Дала барып,
біресе қала барып.
Тіксін, қосын,
тікпе деп кім айтады,
Наз айтам деп бұл қазақ
сыр айтады.
Тұрағы жоқ дүние-ай,
қарайламай,
Абайламай өткенің
мұңайтады.
Медет етсем, бозарған
таңды ғана. 
Құмартады көз тартқан
сәнді қала.
Алатаумен таласқан
ақ шатырлар,
Үйі жоққа болдың ғой
жанды жара.
Жақсыны кім жаратпас,
үйір бәрі,
Тағдыр неге бұлайша
шиырлады.
Өмір өтіп кетпесе,
болғаны енді
деп жүргенде,
болар деп бұйырғаны.
Жасыл бақтың сүйкімді
тиындары,
Жалқау болып алғандай
биылдары.
Теріп жеуден ерініп
жаңғақтарын,
Ұйықтап жатқан секілді
үйінде әлі.
Әлде, олар да жалығып,
мына өмірден,
Жатыр ма екен,
болар деп бұйырғаны.