Өлеңдер ✍️

(Естелік)

Есімде — отырғаны алты ақынның.
(Жарыққа жаңа шыққан жан тату күн).
Ортаңғы бөлмесінде ағаш үйдің,
Ең шеткі көшесінде Алматының,
Есімде отырғаны алты ақынның.
Кез еді Алатауға күн асылған,
Бесеуміз, ортамызда бір асыл жан
Көрсетті ол құдіретін сонда бізге
Жарқырап жан-жағына жыр шашылған,
Отырды ортамызда бір асыл жан.
Ол адам - Қасым еді Рахымжанның,
Қадірін аңсап келіп ірі ақын жанның
Тоғысқан тұс-тұс жақтан сағаты еді
Күні ертең қалам тербеп шығатындардың,
Аманжол Қасымы еді Рахымжанның.
Қақтырып домбырасын безек-безек,
Қыран кез қарап еді кезек-кезек,
Біз тұрдық жанарының айнасында
Солдат та сапқа тұрған қатар түзеп,
Қарады ол жүзімізге кезек-кезек.
«Бауырлар,— деді бір кез барлап алып,
Биікке жөнеліңдер самғап ағып,
Сол жолда ұмытпаса кім ұясын,
Сол жанның қасиетті болмағы анық»,-
Деді ол, бізді терең барлап алып.
Өнерпаз өнегесін үйретті асыл...
Өтіпті содан бері ширек ғасыр!
Уақыт ұтқыр шапшаң қолыменен
Ортаға бізді әкелді сүйреп кәзір,
Өтіпті содан бері ширек ғасыр.
Бесеуміз аман жүйткіп бес тараптан,
Келеміз жел соқтырып қос қанаттан.
Келеміз айнымастан Қаскең айтқан,
Сонау бір қасиетті серт пен анттан,
Келеміз жел тұрғызып қос қанаттан.
Үшеудің қанатында биыл, былтыр
Жағылды елу деген қызыл цифр.
Ерікке екеуді де қояр емес
Сан еді мұның өзі неткен сиқыр!
Жағылып елу деген қызыл цифр.
Самғай бер қанаттасым, армандасым,
Қызылға қырғи көңіл алданбасын.
Елуге келмесе де аға болып
Мәңгілік өз орнында қалған Қасым,
Біздермен жасай берсін жалғап жасын!
* * *
Жаннаға
Бала едің жетідегі мен көргенде,
Аунаған ақ бұлақтай көлден көлге.
Жырымды тындаушы едің аң-таң қалып,
Алдыңда ақын ағаң тебренгенде.
Мен онда бейтаныс жан, бір ағайын,
Деп келген ұстазыма сыналайын.
О, шіркін, отырушы ед ақын Қасым—
Қолға ұстап киіктің қос құралайын.
Ол кезде албырттық пен күш көп менде,
Шабытым келгендей-ақ құс көктемде,
Қарадың тамашалап, бұ несі? — деп,
Қарт әжең басыма әкеп тұз сепкенде.
Ешкім де ол күйінді елемеді,
Сен тұрдың сорлатты — деп неге мені?
Сор емес, қайта маған бақыт тілеп,
Әжеңнің көз тимесін дегені еді.
Ол күндер жырлап кетсем ұзақ дастан,
Дәл бүгін қояр едім сөз алмастан,
Есіме ағам түсті, қайран Қасым
Өсірген ақ жолыңнан көз алмастан.
Көп еді оның саған махаббаты,
Сүйсінген жүрегіне жақын, жаты,
Ризамын сеніменен мына тойда
Аталып жатыр бірге ақын аты.