Өлеңдер ✍️

Кездесіп сәлем берді сәби Айтпай
(Адамның бір бақыты бала емес пе?)
Кешегі қанды ұрыстан қалған қайтпай,
Досымды әлсін-әлсін салады еске.

Жанымдай көрем жақын көз жанарын,
Көтеріп жерден қунап, тез аламын.
Шымырлап қозғалғандай болады аузы
Жүрекке соғыс салған бір жараның.

Сүйемін әкесіне тартқан көзін,
Досымның айнымаған тура өзін.
Дәл осы баласына хатта жазған
Еске алам жорық күнгі соңғы сөзін:

«Барады әкең жазып өмір жолын,
Саған да сол кітаптан қалар орын.
Жазарсың жалғастырып жақсы күнді.
Келешек өмірінде қасірет жоғын».

... Өмірін қорғады ол баласының,
Қалдырып жауға деген жан ашуын.
Беріп кеткен секілді жүрегі мен
Сөнбесін деп көзінің қарашығын.

— Қарашы, әне, аға, - деп тамашаны
Жөнеледі асығып бала жаны.
Көз алдымнан бұлаңдап өте шыққан
Секілденіп досымның бала шағы.