Өлеңдер ✍️

Заман азған шағында
Түрлі де, түрлі күй болды,
Құлдан туған би болды.
Сансыздарға сан тиіп,
Салмақтанар күн болды.
Жиһан жүзін бұлт алып,
Мұнар басып түн болды.
Қиянға пікір жүргізген,
Асылдығын алты алашқа білгізген.
Қара қазан қамы үшін,
Тереңнен хиял ойлаған,
Еш бітірмей қоймаған
Қашағаншыл талай жүйріктің
Биліктері өз басына мін болды.
Аққа баға қоя алмай
Қараның жолы пұл болды.
Сөзден ою ойдырған,
Жылаған бала қойдырған,
Неше шешен, шайырлар
Ойдағысын айта алмай
Сөйлер сөзге мұң болды.
Асылсынған жігіттің
Сыр, сипаты ашылды.
Ашылғаны емес пе?
Соны да қадір, пұл көріп,
Болыстық үшін шашылды,
Мақсатымды етем деп,
Мұратыма жетем деп,
Биасылға бас ұрды.
Бас ұрғанмен не тапты?
Алақандай қағаз жолына
Дін-дүниесін сарп етіп,
Адамдығын қашырды.
Әй жігіттер, жігіттер,
Адамдық деген ақ жолды
Алға сала жүріңіз.
Адамға лайық асыл сөз
Құлаққа ала жүріңіз.
Мынау бес күн тірлікте
Бірлік ете көріңіз
Арқадан боран соққан күн,
Алыс жерден жау жетіп
Бір түбекке тыққан күн.
Алты бақан алалық,
Жүректерін қаралық,
Өзді-өзіңіз алысып,
Ырылдасып, қабысып,
Әлсірейтін мінезден
Аулақ жүре көріңіз.
Қазақтықта бір сөз бар:
«Алтау ала болғанда
Ауыздан жемін кетірер.
Төртеу түгел болғанда,
Төбеден жерге келтірер».
Атаның айтқан бұл сөзі
Аңдай жүре көріңіз.