Әңгімелер ✍️

Кейде, жалғыз қалған сәттерімде сан түрлі ойлар мазалайды. Соның біріне тоқталып өтейін. Бұл ой, бәлкім, кез келген адамның санасында бір рет болсын пайда болған шығар. Бірақ мен оны ешкіммен бөліскен емеспін. Бұл ой мені бірнеше жыл бойы мазалап келеді.

Жалпы, біз бұл өмірге кездейсоқ келмеген шығармыз деп ойлаймын. Себебін түсіндіріп көрейін. Менің дәл осы отбасында дүниеге келуім, ата-анамның осы жандар болуы, айналамдағы достарымның дәл менің өміріме араласуы – мұның бәрі жай ғана сәйкестік емес сияқты. Университетке түскенде, мыңдаған грант иегерлерінің ішінен дәл осы адамдармен танысуым, оларға жақын болып, бірге уақыт өткізуім де кездейсоқтық емес тәрізді.

Меніңше, біз бір-бірімізбен жай ғана жолыққан жоқпыз. Демек, бізде бір-бірімізден үйренеріміз, бөлісеріміз бар. Бұл – алдын ала жазылған сценарий секілді. Адамдар осылайша толығып, жетіліп, өмірдің өзіндік мәнін ұғынады. Ең бастысы – жақсылықты бойға сіңіріп, жамандықтан аулақ болып, өзіңе тиесілі өмір жолын дұрыс аяқтау.