Қош айтысып, анашым, асылыммен,
Қош айтысып, аяулы — ғашығыммен,
Қоштасып туған жермен шалғай қалған,
Кәусардай бұлағына қанбай қалған,
Қыршын жас достарыммен Отан қорғап,
Жүр екем отты кешіп қан майданда.
Қалдым мен сол соғыстан қайта оралмай,
Арманымды өмірге айта да алмай,
Жүрегім туған жер деп алып ұшқан,
Тағдыр ма: құрбан болдым, жаңылыстан.
Жылады-ау жан анашым қыршыным деп,
Жылады-ау жан жарым да сағыныштан.
Оянсам — түсім екен бұл ағайын,
Тұр төгіп, тереземнен күн арайын,
Бейбіт күн, ризамын мен өзіңе,
Түс көріп —
Өңімде қалай енді мұңаяйын?
Өңімде мен қуанайын.
Осылай өмірде мен оянайын!