Өлеңдер ✍️

Жүрегімнің жалынын,
отты берем.
Отты берем деуменен өтті белең.
Оралмайтын өмірде жоғалмайтын,
Қаншама қателіктер кетті менен!
Кемшілік құрайтындай мінезімді,
Ел шығып сұрайтындай мінезімді,
Қашсам да қателігім алдан шығып,
Адаспай табады екен бір өзіңді.
Сан рет сүрініппін сезімменен,
Қателік жасамайтын кезімде мен.
Жақсылығым достарға тез-ақ дарып
Кемшілігің қалыпты өзімменен.
Қателік — қиян асу,
белес пе екен?
Белесті жанарымда елестетем.
Кезінде қателікті көре білмеу,
Досымның осалдығы емес пе екен?
Торығатын жайым жоқ, торығатын,
Ойлы мезгіл жетті ғой оны ұғатын.
Кемшілікте кезең бір,
Өмір сыны,
Арман-үміт жолында жолығатын.
Баянсыз бұл дүниені бекер кешем,
Қапысыз қасқа жолмен жетем десем.
Қалай туар өмірде даналықтар,
Өмірден қателеспей өтем десең!