Өлеңдер ✍️

Мәңгілік ұмыт дедің, биіктен құлатқанын ба?
Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?
Өзгені ұнатқаның ба?!
Басқаның бұлақтарында, әлдешуақтарында
ІІІомылып барасың ба?!
Қайыңдар арасында бүріңді жарасың ба?!
Жүрегім тұнық менің, шынымен жылатқаның ба?
Бір кездері
Сенің көгіңде ұшамын дедің,
Не істесем де құшағымда едің.
Өзімді-өзім ұстадым да,
ләззәттың тұсадым демін.
Неге?
Өзге емес, өзің түсін;
Кернеген кұмарлықты, өрлеген сезім күшін.
Тоғандап тастадың да, өзгеріп қас қағымда
Мөлдіреп бара жаттың,
Бақа ағында.
Ойланып жолдарымда, бұл сырды толғадым да,
Кінәлі болғаным ба?!
Сезімді тұсамауым
Керек пе еді?
Өзгеге ұқсамауым
Керек пе еді?
Болып кеттің әйтеуір
Сен өкпелі.
Әлде мені, аяулым, сағындырғың келді ме?
Тасып жүрген жүректі ағын кылғың келді ме?
Ақ бас толқын самсатып,
Жыр жаздырғың келді ме,
Әлде мені аңсатып?
Дәмің кетпей таңдайда, қия да алмай жүргенім,
Мен өзгедей маңдайға сия да алмай жүргенім,
Мінезіңе қайран қап түсіне алмай кеткенім,
Сусыныңды сайрандап ішіп алмай төккенім,—
Кесірі емес өкпенің.
Оның сыры алдымен құпиялы сезімде,
Жұмбақ болған өзіңде.
Барлық жайды жасырып, ұрлап қалған көзінде.
Еске алғайсың бәрін сен
Оңашалау кезіңде.