Өлеңдер ✍️

(Байтұрсын Ілиясқа)

                            «Қара түнді алаулы таңдай жалғап,

Болмайды ғой жігітке жанбай маздап,-

Деуші едіңіз – ошақта лапылдаған

Отқа қарап отыру қандай ғажап?!»

Қуаттандық үңілсек жанған отқа,

Шабыттандық бала боп, дана боп та.

Жанған оттан от алу қиын енді

Ақ арманды қасыңда аға жоқта!

Жан балқытып сол бір от пеште жанған,

Көзімізге ойдағы көшкен арман...

Сәл мұздаса,

Жүректі жылытады

Жанарыңның жалыны есте қалған.

Бола қоймас!

Ешкімнің жоқ таласы

Әлпештеген әкеміз–от  Ағасы!

Алаулатқан сөндірмей ошақ отын

Әруақты анамыз– От Анасы!

Ойға бастар отыру от алдында,

Көшірмесі секілді ол таңның да!

От емес пе көтерер рухыңды,

От емес пе бастауы Отанның да!

Сатыр-сұтыр ұшқындап шалқығаны,

Көк аспанға түтіні қалқығаны

Ар, иманды бекітіп бойыңдағы,

Алып бара жатқандай бар күнәні!