Әңгімелер ✍️

Жанып жатқан көмірлер,

қарлы боран ағынындай бұрқырап;

алмас желдің отты ағыны, ол желді жер жүрегі шығарған; жер жүрегі үнемі айналады көмірге – біз үшін –

О әлем!

(Ежелгі баспаналар мен ескі оттардың түнегінен келіп бізге әлдекім, тыңдайтындай біздерді).

Жанып тұрған көмір менен көбіктер.

Әуендер туып, иірімдер жылжиды, соғысады мұздар менен жұлдыздар. О Нәзіктік, әуен, әлем! Ал онда – барады ағып бейнелер, шаштар мен тер

және көздер самсаған. Қайнап жатқан әппақ жасы жанардың, – О Нәзіктік! – Және жанартаулардың тұңғұйығы мен арктика үңгірлерінен естілген сұлу қыздың дауысы.

Жалау...