Өлеңдер ✍️

Төбеге күйіп-жанған күн байланып,

Түсердей аспан жерге тұрды айналып.

Қона алмай кетті қыран жерге төніп,

Қонуға қайта-қайта ыңғайланып.

Қыранға жаным ашып,

Сенім артам,

Аспаным,

Құтқара көр, жерім дархан!

«Астына қанатының маржан таққан»

Түсті еске Қараторғай...

Сері Ақан.

Көзде –үміт,

Құлақта әуен- «Қараторғай»,

Тұр енді қайталанып: «Ұштым зорға- ай,

Бейшара шырылдайсың,

Жерге қонбай...»

Баптаған иең қайда,

Жүр ме жылап,

Қартайған қыраны ма ең сен де сондай?!

Аспанға арманы ма ең сен өрлеген,

Тағдыр-ай, көкке жіпсіз көгендеген!

Жер үсті,

Аспан асты үнсіз-түнсіз,

Басынан не кешпеген,

Не көрмеген?!