Әңгімелер ✍️

Рабиға сабағын дайындап болғанда, ата-анасының жұмыстан келетін мезгілі де таяп қалған екен. Ол стол үстін жинастырып, шай қойды. Енді дастарқан жайғалы жатыр еді, бір класс төмен, алтыншыда оқитын інісі

Сайран далада ойнап-ойнап келіп:
– Рабиға, есебімді шығара алмаймын, сен шығарып берші? – деп қыңқылдады.
– Қазір ата-анамжұмыстан шаршап келеді, дастарқан
жасайын деп өзім бір қолымды екі ете алмай жатқанда, қоймадың ғой! Өзің шығар! – деп ренжіді Рабиға.
Қолы тимей қапылып жатқанда, басқа бір іс істеуді сұраған адамға «Жұмысым көп, үлгере алмай жатырмын, мүмкіндігім  келмейді» деудің орнына: «Бір қолымды екі ете алмай жатырмын», – десе, жеткілікті.