Өлеңдер ✍️

Жылы ұя жоқ бас тірер,

Жылайды енді өлерде.

Жалғыз бала маскүнем,

Жанашыр да жоқ елде.

Қайғыменен көрге енер,

Кеп емес бұл көлденең.

Көп еңбектің ақыры

Қайырын да көрмеген.

Ұлды демеп сөзбенен,

Ұятынан безбеген,

Ұстаз еді күнінде

Ұлт тағдырын көздеген.

Кім енді оны бағады,

Қатулы әбден қабағы,

Қарттар үйі,

Қабылда

Қамқоры жоқ ананы.

Қуанышты жыр еткен

Күндер қайда гүл еккен?!

Жазылды осы жолдама

Қан жылаған жүректен.