Өлеңдер ✍️

Зорлықты қолпаштап, залымға жалынбан,
Қашан да жанымнан жақсылар табылған.
Бабама тисе кім, өлтірем қолыммен,
– Не айтпақсың, оныңмен?
– Қуамын ол итті əулие жерімнен!
Өтемін өмірден, жауызға бас ұрмай,
Өртейтін оларды намысым – Жасындай.
Туғалы шомылғам, Еркіндік таңына,
Жоламас ешқашан, бұғалық жаныма.
Көнбістеу көрінген, жəй ғана сыртым ғой,
Дауыл боп соғуым, ол дағы мүмкін ғой.
Денемнен қан шықса, қамшының ізінен,
Кек оты жалындар ерлердің жүзінен.
Бəріне көнбіс боп, жата алған емеспін,
Соңынан қумаймын жəй ғана елестің.
Таптатқан емеспін арымды жауыма,
Жақсы ғой қанымда намыстың бары да.
Бəрі бір жауымның: қызылы, ағы да...