Өлеңдер ✍️

Бір сиырды бір өзі жеп тауысқан
Қора ішінде жатып қапты арыстан.
Мал иесі сенбейтұғын ұрыға
Əлгі жерге келді түнде тұрып ап.
Көрмек болып қи иісі бораған
Бір-ақ шықты тас қараңғы қорадан.
Сиырым деп күнде əукесін қасынған
Арыстанды сипап қойды басынан.
«Бұл қылығың жұрт таң қалар батыр іс,
Сірə, мал деп ойладың-ау, нақұрыс! –
Деп арыстан ашуланды ішінен, –
Сиырыңның жылы қанын ішіп ем.
Қайтер едің көрсең мені жарықта,
Жүрегіңді жіберер ме ең жарып та!»
Түскелі тұр енді ажалдың тісіне,
Қараңғылық не істетпейді кісіге?!